Vandaag zag de weersverwachting er minder uit: voor zowat de ganse dag werd er regen voorspeld. Nooit veel, en telkens met tussenpozen, maar toch geen weer om de lange uitdagende hike naar de Fitz Roy te doen. En mocht het wel heel mooi weer geweest zijn, dan nog zou de ruim 26 km en de bijna 1,000 m hoogteverschil té uitdagend zijn na de hikes die we de afgelopen twee dagen hebben gedaan. We kozen er dus voor om een korte wandeling van in totaal 10 km naar de Chorrillo del Salto waterval te maken.
De weg ernaar toe is allesbehalve adembenemend: je moet een vrij lange tijd langs een onverharde weg wandelen, waar om de paar minuten een wagen over dendert die dan een enorme berg stof doet opwaaien. Bovendien was het weer nogal grillig: vaak kreeg je een minuut of zo de zon te zien, om een minuut later weer wat regendruppels te voelen. Echt nat werd je er niet van, maar prettig is anders, ook al omdat er een bijzonder sterke oostenwind stond. We hebben hier de afgelopen dagen de beruchte “Patagonian winds” wel gevoeld.
De waterval zelf is niet zo spectaculair: we hebben er intussen op onze vele reizen al teveel gezien, vermoed ik. De wilde paarden onderweg – die helemaal geen schrik hadden van mensen blijkbaar – waren nog het interessantst 🙂
Voor de namiddag kozen we voor wat rust. Dat gaf mij de tijd om het verslag van gisteren en vandaag bij te werken. Morgen verlaten we Patagonië: eerst een lange busrit naar de luchthaven van El Calafate, en dan een vlucht van 3 uur naar Buenos Aires, voor het laatste stukje van onze reis.