Categorieën
Scandinavië2025

vr 11 jul – Finland | dag 15 – een noodzakelijke, maar oninteressante tussenstop in Turku

Morgenvoormiddag maken we de oversteek naar Åland, een eilandengroep ongeveer halfweg tussen Finland en Zweden. Daar blijven we 2 dagen, als een soort rustpunt, vooraleer we naar onze laatste bestemming op deze reis gaan: Stockholm. Je hebt 2 mogelijkheden om van Helsinki op Åland te geraken: je kan de slaapferry nemen, maar daar moet je dan om 5u30 al uit je cabin, en dat leek me toch wat te vroeg. Je kan ook de trein nemen naar Turku en van daar de ochtendferry nemen. Die brengt je overdag in ruim 5 uur naar Mariehamn, op Åland. Wij kozen dus voor die tweede optie.

De dag zou dus beginnen met een treinrit van Helsinki naar Turku. Maar door werkzaamheden aan het spoor werd de trein vervangen door een bus. Dat was een jaar geleden, toen we deze reis al wilden maken, ook al het geval, telkens pal in de zomerperiode. We vermoeden dat er door de barre winters hier enkel in de zomer grote infrastructuur- en onderhoudswerken kunnen plaatsvinden. Na een rit van een goeie 2 uur werden we op een onverhard stukje parkeerplaats aan de achterkant van het treinstation afgezet. We moesten een bus nemen om naar ons hostel te geraken, maar die vertrok op een kilometer van waar we stonden. Wij dus, met onze backpacks, te voet naar die bushalte. Een alternatief was wellicht geweest om de oversteek over alle sporen te maken en aan de voorkant van het station een andere bus te nemen, die ons dan naar de juiste bushalte zou brengen, maar dat had langer geduurd. Hoedanook, comfortabel is anders.

We slapen vannacht op een schip, de S/S Bore. Philippe heeft lang gezocht naar een hotel in Turku, maar de ferry vertrekt morgenvroeg om 8u45 en we moeten ten laatste 3 kwartier op voorhand in de terminal zijn, dus een hotel in het centrum was wat onpraktisch. De S/S Bore ligt in de haven, op een klein kwartiertje wandelen van de terminal, dus dat betekent dat we niet extreem vroeg moeten opstaan morgen.

Turku is een stad in het zuidwesten van Finland, aan de monding van de rivier de Aura in de Oostzee. Het is de hoofdstad van de regio Varsinais-Suomi en met 175.000 inwoners de vijfde grootste gemeente van Finland. Het is vooral een belangrijke havenstad en is dé link met Zweden en Åland door de regelmatige veerdiensten. Maar aantrekkelijk of interessant kan je de stad niet noemen. Toch zijn er volgens Michelin 2 driesterren-attracties: Turku Castle en Turku Cathedral. Bij de voorbereiding van de reis had ik daar al mijn bedenkingen bij, en die zijn terecht gebleken: er is geen enkele reden om naar Turku te komen, behalve dan om de veerboot te nemen.

De audiogids van Turku Castle is al oud: in de introductie wordt het een “iPod audioguide” genoemd en op het einde word je verzocht: “Please hand the iPod back to the desk at the exit”. Hij staat tegenwoordig op SoundCloud, dus je kan hem op je smartphone beluisteren. De guide is niet slecht, al loop je wel van de ene kamer in de andere, zonder een goed beeld te hebben van waar je nu precies bent in het kasteel. En na 12 kamers houdt de audiogids op, terwijl er nog minstens 10 kamers in het kasteel volgen en daarna nog tientallen kamers in “The Bailey”. Dat stuk vonden we niet interessant: elke kamer was ingericht met wat meubels, maar er zat geen logica in, allerlei eeuwen door elkaar en heel slecht belicht.

Op het plein naast het kasteel was een soort middeleeuws spektakel aan de gang, met ridders op paarden die aan het ringrijden waren. Bij ringrijden probeert een ruiter in volle galop een kleine ring, die aan een koord hangt, op een lans of spies te rijgen. Daarrond stonden kraampjes met eten. We kozen voor een “middeleeuws” bord met vlees van varken aan het spit.

Daarna bezochten we Turku Cathedral, en die is zo mogelijk nog minder de moeite waard. De buitenkant al helemaal niet, en binnenin is vooral het miniatuurmodel van een schip dat in de kerk hangt, dat de aandacht trekt.

Vanavond slapen we dus op een boot: De S/S Bore is een historisch passagiers- en autoveerboot die in 1960 werd gebouwd in Zweden voor de Bore Steamship Company uit Finland. Het schip was bijzonder omdat het de laatste commerciële stoompassagiersschip was dat in Scandinavië werd gebouwd, en de eerste veerboot op de route tussen Finland en Zweden waarop auto’s konden worden meegenomen via een ro-ro-faciliteit (roll-on/roll-off). Sinds 2010 ligt het schip permanent afgemeerd in Turku waar het dienst doet als museum- en hotelschip.