Op de planning van vandaag stond een boottocht, maar die viel in het water. Letterlijk, want het heeft de hele dag geregend. Eigenlijk mogen we niet klagen van het weer op deze reis: op de 17 dagen tot nu toe hebben we 5 regendagen gehad. Alle andere waren goed tot uitstekend, met temperaturen boven 20 graden en vaak volop zonneschijn.
Ik mocht uitslapen vandaag… de wekker stond op 6u45 – niet dus. We moesten er alweer vroeg uit, want we hadden een trip van 524 km voor de boeg. Dat betekende 3 treinen, waarvan 2 Shinkansens, dus iets na de middag kwamen we toe, in Sendai.
We beginnen aan onze laatste week in Japan. Na de inspanning van gisteren, werd het vandaag een relatief rustige dag, met een bezoek aan het kasteel van Matsumoto en de ontdekking van ukiyo-e.
De wandeling van gisteren was eigenlijk maar een voorsmaakje voor het échte werk vandaag: de beklimming en afdaling van de Nishihotakadake in de Japanse Alpen. We moesten er vroeg voor opstaan: 6u30, absoluut niet mijn ding, maar er zijn maar een paar bussen per dag van Matsumoto naar Hirayu, dus we hadden weinig keuze.
Vandaag stond een stukje pelgrimstocht op het programma. We hebben 2 jaar geleden erg genoten van de Kumado Kodo trail wandeling en dus pasten we ook deze keer een wandeling in, meer bepaald een stuk van de Nakasendo highway.
Volgens de planning stond er gisteren een rustdag op het programma, meer bepaald op Utsumi Beach. Maar de weersverwachting zag er niet zo denderend uit, dus we besloten het programma voor dinsdag en woensdag om te wisselen.
In de voormiddag stond een bezoek aan Himeji Castle op het programma. Het zou een hoogtepunt moeten zijn, maar het viel ons wat tegen. In de namiddag spoorden we dan naar Nagoya, waar we het treinmuseum SCMAGLEV and Railway Park bezochten.
Vandaag wilden we naar Izumo Taisha. Daar staat het op een na belangrijkste schrijn (na Ise, dat bezoeken we over een paar dagen). Vanuit Matsue is dat met het openbaar vervoer een beetje een uitdaging, want in tegenstelling tot de andere regio’s die we al bezochten, staat hier nergens nog iets in het Engels vermeld.
Vandaag lieten we Hiroshima achter ons. Letterlijk, want we namen de high-speed boot naar Matsuyama. Eénmaal op de boot ging het inderdaad snel, de tocht naar de haven was tergend langzaam verlopen. Er loopt een tramlijn naar de haven, maar die tram stopt aan elk rood licht, en die blijken zeer kwistig rondgestrooid te zijn in Hiroshima. Het blijft ook telkens erg lang rood, zodat we uiteindelijk bijna een uur deden over 7 km.
Vanmorgen stond een bezoek aan het Mazda museum op het programma. Naast wat leuke oude wagens is vooral de rondleiding bij de assemblageband de moeite waard. Technologische hoogstandjes met lasergestuurde robotten en zelfrijdende karren met onderdelen naast Japanse werkkracht, want er gebeurt nog heel wat manueel op de montageband. We vonden het opvallend dat het niet 1 specifiek model is dat er gemaakt wordt, maar op dezelfde band zagen we achter elkaar zowel een gewone auto, als een coupé en eentje met een open dak. Ik vermoed dat dat is om de eentonigheid van het werk tegen te gaan.