Tag: Japan

We zitten intussen in Sapporo, we hebben onze bagage terug, en ik dus ook mijn mini-laptopje, dus hierbij, met een dag vertraging, het verslag van ons avontuur van gisteren.

Het plan was dus om de Daisetsu-zan central walk te doen: vertrekkend vanuit Sōunkyō naar Asahidake Onsen wandelen, een pittige hike van ruim 12 km via de Asahidake, de hoogste top van Hokkaido (2290m).

Het was zwaarbewolkt, maar nog droog toen we wakker werden deze ochtend, dus we konden erop uit trekken. Naar Daisetsu Kogen Onsen meer bepaald, om de Numa-Meguri Hiking Trail te doen. Twee weken per jaar is deze trail zo populair, dat je er niet met de auto naartoe mag, maar een speciale shuttle bus moet nemen.

Vandaag zaten we voor de verandering… nog maar eens in een bus 🙂
We zijn vanmorgen uit Akanko vertrokken en kwamen rond 13u aan in Sōunkyō. Vanaf hier zouden we overmorgen, zondag, de Daisetsu-zan central walk willen doen: een pittige hike van ruim 12 km via de Asahidake, een top die 2290m hoog is. Of dat zal lukken is nog maar de vraag: het heeft enkel zin bij (relatief) mooi weer, en de weersverwachting voor zondag is voorlopig niet al te best.

Vandaag zat het mee: het weer was ronduit schitterend. En dat was precies wat we nodig hadden, want we hadden een stevige “hike” gepland naar de top van een actieve vulkaan in de buurt van Akanko. De Meakandake torent hoog boven het meer uit en dat het een pittige trektocht zou worden bleek meteen al van in het begin: het gemiddeld stijgingspercentage is 27%!

Vandaag viel onze planning helemaal in het water. De bedoeling was om naar Lake Akan te gaan, via een tussenstop in Mashu, om naar het Mashu meer te gaan kijken, naar verluidt een van de mooiste meren in Oost-Hokkaido. Dat zouden we doen via een bus van Utoro naar Shari en vandaar de trein naar Mashu. Maar de dame in de busterminal van Utoro vertelde ons dat de trein tussen Shari en Mashu niet reed. Blijkbaar nog altijd een gevolg van de aardbeving die Hokkaido op 6 september trof.

Voor de derde keer reizen we door Japan. We zijn eigenlijk eergisteren al vertrokken, met een nachtvucht vanuit Zaventem naar Tokio (Narita). Ik slaap telkens erg slecht op een vliegtuig en dat was jammer genoeg deze keer niet anders.

We besloten deze tweede Japanreis in schoonheid: met de beklimming van Mt. Takao, zo’n uurtje per trein vanuit Tokyo. Het weer was prachtig: volop zonneschijn met een paar stapelwolkjes, en 25 graden. Het was wel vochtig (vochtigheidsgraad 65% volgens Accuweather) en het is een klim die van 194m naar 599m boven zeespiegel gaat, dus het was toch nog behoorlijk inspannend.

Ik werd wakker om 4u25. Niet van de wekker, maar van de vogels buiten en van het licht… slapen in een ryokan in Nikko heeft ook nadelen: er zijn geen gordijnen, enkel 障子 (shoji), ramen met papier (https://en.wikipedia.org/wiki/Shōji). Daarna niet echt meer geslapen en dus maar vroeg opgestaan. Om 8u stapten we de eerste van 3 treinen op, om rond 11u aan te komen op onze laatste bestemming van deze reis: Tokyo.

De voorlaatste dag van onze Japanreis begon in de wijk Shibuya, we lunchtten in de Tokyu Food Show, zagen een opmerkelijke tentoonstelling in de Tokyo Opera City Art Gallery en bezochten het NTT InterCommunication Center.