Tag: Argentinië

De afgelopen 2 dagen deden we een autotrip langs de 7 meren. De Ruta de los Siete Lagos, is een van de meest spectaculaire autoroutes in Argentinië en loopt door het prachtige landschap van Noord-Patagonië. Deze route verbindt Bariloche met San Martín de los Andes via een schilderachtige weg langs zeven meren: Nahuel Huapi, Espejo, Correntoso, Escondido, Villarino, Falkner en Machónico. Ik denk dat de foto’s voor zich spreken 🙂

Vandaag deden we het wat rustiger aan – dat was ook nodig na de pittige hike van gisteren. We gingen brood halen bij de bakker om een lunchpakket samen te stellen en wandelden dan nog even naar het meer om een paar foto’s te nemen nu de zon bleek te schijnen. Dan stapten we bus 20 op naar het Llao Llao hotel, een bekend hotel in de buurt van Bariloche op een heuvel tussen het Moreno-meer en het Nahuel Huapi-meer.

Vandaag zouden we een ‘uitdagende hike’ doen, die vertrekt aan het benedenstation van de skipiste. Het is nu lente, dus er is hier enkel nog sneeuw op de toppen, maar in de winter is Bariloche een populair skioord. Om aan het beginpunt te geraken, Villa Catedral, moet je bus 55 nemen. Die rijdt maar om de twee uur, dus het is belangrijk dat je op tijd aan de bushalte staat. De bus zou om 09:05 passeren, dus iets voor negen stonden we klaar. En we wachtten… en wachtten… en wachtten. We zagen tientallen bussen passeren, met allemaal nummers, maar geen 55. Tot die uiteindelijk dan toch opdaagde, om half 10.

Vandaag was een reisdag: we verlieten Buenos Aires en beginnen aan onze trip door Patagonië. Eerst in Bariloche (en de 7 meren), vanaf zaterdag in El Calafate and later El Chaltén. In het verslag van onze eerste dag gaf ik al aan dat ik rekening hield met 3 mogelijke problemen hier in Argentinië en dat de eerste 2 zich niet bleken te stellen. Of het derde, de frequente stakingen bij Aerolíneas Argentinas onze geplande vluchten in de war zouden sturen, zouden we pas later weten. We zijn intussen in Bariloche via een vlucht die perfect op schema vertrokken is en exact op tijd is toegekomen. Dus voorlopig is ook van dat derde probleem geen sprake. Maar toch was de dag redelijk stressvol, en dat lag aan het openbaar vervoer in Buenos Aires.

Ik schrijf dit verslag op de ferry naar Montevideo. De hoofdstad van Uruguay ligt op 2,5u varen van Buenos Aires dus het leek ons wel een uitgelezen kans om tijdens deze reis een tweede Zuid-Amerikaans land te ontdekken. Vóór we inscheepten, deden we nog wat recente geschiedeniskennis op in de wijk El Centro. Maar laat ik het eerst over de Italian experience van gisterenavond hebben.

Iets meer wolkjes vandaag, maar onschuldig, en ook iets meer wind, maar het voelde als zomer, het was dus opnieuw een prachtige dag. We kregen vandaag een ander Buenos Aires te zien, in meerdere facetten. Daarover straks meer, eerst nog even meegeven waar we gisterenavond gingen eten.

Terwijl gisteren de regen met bakken uit de lucht viel, was er vandaag zo goed als geen wolkje aan de lucht. Een ganse dag volop zon, zozeer zelfs dat de weerapp deze ochtend UV-index 11 (Extreme) aangaf voor de periode 12:00-14:00. Het is nochtans nog maar lente hier. Een prima dag om flink wat stappen te zetten, net geen 18.000, zo bleek rond half zes toen we na een lange dag opnieuw in het hotel arriveerden.

Ik ben nooit fan geweest van lange vliegreizen en hoe ouder ik word, hoe meer ik er tegenop zie om lang in zo’n toestel te zitten. Dat was deze keer niet anders. We vlogen eerst naar Frankfurt, waar we 2,5u later op een Boeing 747-830 stapten, voor een vlucht van meer dan 13 uur. De vlucht vertrok om 22u, wat als voordeel heeft dat je het grootste deel van de nacht vliegt en dus kan proberen een beetje te slapen. Het nadeel is wel dat je eerst rond middernacht nog een warme maaltijd krijgt.