Ik schrijf dit verslag in de internationale luchthaven van Buenos Aires. We hebben nog een lange nachtvlucht naar Frankfurt en dan een korte naar Brussel voor de boeg. Eerder vandaag liepen we nog door 2 wijken die we nog niet bezochten: Palermo SoHo & Villa Crespo.
Na een aarzelende start liet de zon zich vrij snel zien en werd het opnieuw een zomerse dag. Ideaal, want we begonnen de dag met 3 parken. Er stonden ook 2 musea op het programma, maar die gaan hier in Buenos Aires allemaal laat open (sommige om 11u, andere pas om 12u of 13u), dus dat was iets voor de namiddag.
Vandaag was een stralende dag. ’s Ochtends zagen we nog wat onschuldige stapelwolkjes, in de namiddag enkel knalblauwe lucht, en 25 graden. Zalig. En welkom na de Patagonische koude wind. We begonnen met een kerkhof (jazeker, alweer), wandelden dan door de Joodse wijk, bezochten 3 musea en wandelden door de nieuwe barrio Puerto Madero. Daarmee haalden we al weer ruim 20.000 stappen op de stappenteller.
Vandaag zouden we Patagonië verlaten en terugkeren naar Buenos Aires. Maar de luchthaven ligt in de buurt van El Calafate, zo’n 210 km van El Chaltén, dus we hadden eerst nog een busrit voor de boeg. Op de website waar ik de bustickets boekte (en op de tickets zelf) staat dat de rit om 8 uur ’s morgens vertrekt en om 10u10 in de luchthaven toekomt. Onze vlucht vertrok om 11u30, dus dat zou een beetje krap worden, maar in principe zou 80 minuten genoeg moeten zijn, zeker omdat El Calafate een kleine, lokale luchthaven is. Maar in het heengaan naar El Chaltél afgelopen maandag was al gebleken dat de bus allesbehalve op tijd is hier. Dus bij het afgeven van de bagage om 7u40 zei ik tegen de buschauffeur dat we een vlucht hadden om 11u30.
Vandaag zag de weersverwachting er minder uit: voor zowat de ganse dag werd er regen voorspeld. Nooit veel, en telkens met tussenpozen, maar toch geen weer om de lange uitdagende hike naar de Fitz Roy te doen. En mocht het wel heel mooi weer geweest zijn, dan nog zou de ruim 26 km en de bijna 1,000 m hoogteverschil té uitdagend zijn na de hikes die we de afgelopen twee dagen hebben gedaan. We kozen er dus voor om een korte wandeling van in totaal 10 km naar de Chorrillo del Salto waterval te maken.
Ook vandaag zag het weer er nog goed uit, zeker in de voormiddag, dus we besloten de hike naar de Cerro Torre te doen. Da’s een tocht die zowat 6 uur in beslag neemt. De eerste 2 kilometer zijn bijzonder pittig, maar daarna is het een pak makkelijker. De hike eindigt bij het Lago Torre, ook wel het Playa de los Icebergs genoemd, omdat er, zeker in deze tijd van het jaar – het is lente hier – nog ijsschotsen op het water drijven.
Vanmorgen namen we de bus naar El Chaltén. Volgens de time schedule vertrekt die om 10:30 en komt die om 13:10 toe. In de busterminal zei de verantwoordelijke van de busfirma: “It’s always late”. Maar tot onze verbazing kwam die om 10u10 al toe en konden we de bagage laten inladen. Maar we mochten nog niet op de bus. Dus iedereen stond buiten te wachten. Om 10u26 ging dan eindelijk de deur open en mochten we op de bus. Maar ieders ticket moet gecheckt worden en dat neemt behoorlijk wat tijd in beslag zodat… we uiteindelijk toch met ruim 10 minuten vertraging vertrokken.
Vermits we gisteren al naar de Perito Moreno Glacier zijn geweest – iets wat eigenlijk voor vandaag op de planning stond, was het vandaag een soort rustdag. Toch hebben we nog een tiental kilometer gewandeld, waarvan een groot stuk in het gezelschap van 2 nieuwe vrienden.
Vandaag zou een reisdag worden: we moesten heel vroeg opstaan, want we hadden een vlucht om 8u45, maar de enige bus die op tijd op de luchthaven van Bariloche zou geraken, was de allereerste bus van de dag om 6u40. We hadden gisteren al sandwiches gekocht omdat er op dat uur nog geen ontbijt zou zijn, dus na een snelle douche en een voorlopig lege maag stonden we om 6u35 in de kou te wachten op de bus… die dan tegen 6u50 effectief opdook.
We deden de Ruta de los 7 lagos in 2 dagen. Je kan het ook in 1 dag doen, maar dan gaat het er gehaast aan toe. Wij deden donderdag de heenweg, overnachtten in San Martin de los Andes en keerden vrijdag terug naar Bariloche. San Martin de los Andes is amper de moeite van het vermelden waard, al is er wel Colección Georg.