Ook vandaag zag het weer er nog goed uit, zeker in de voormiddag, dus we besloten de hike naar de Cerro Torre te doen. Da’s een tocht die zowat 6 uur in beslag neemt. De eerste 2 kilometer zijn bijzonder pittig, maar daarna is het een pak makkelijker. De hike eindigt bij het Lago Torre, ook wel het Playa de los Icebergs genoemd, omdat er, zeker in deze tijd van het jaar – het is lente hier – nog ijsschotsen op het water drijven.
Vanmorgen namen we de bus naar El Chaltén. Volgens de time schedule vertrekt die om 10:30 en komt die om 13:10 toe. In de busterminal zei de verantwoordelijke van de busfirma: “It’s always late”. Maar tot onze verbazing kwam die om 10u10 al toe en konden we de bagage laten inladen. Maar we mochten nog niet op de bus. Dus iedereen stond buiten te wachten. Om 10u26 ging dan eindelijk de deur open en mochten we op de bus. Maar ieders ticket moet gecheckt worden en dat neemt behoorlijk wat tijd in beslag zodat… we uiteindelijk toch met ruim 10 minuten vertraging vertrokken.
Vermits we gisteren al naar de Perito Moreno Glacier zijn geweest – iets wat eigenlijk voor vandaag op de planning stond, was het vandaag een soort rustdag. Toch hebben we nog een tiental kilometer gewandeld, waarvan een groot stuk in het gezelschap van 2 nieuwe vrienden.
Vandaag zou een reisdag worden: we moesten heel vroeg opstaan, want we hadden een vlucht om 8u45, maar de enige bus die op tijd op de luchthaven van Bariloche zou geraken, was de allereerste bus van de dag om 6u40. We hadden gisteren al sandwiches gekocht omdat er op dat uur nog geen ontbijt zou zijn, dus na een snelle douche en een voorlopig lege maag stonden we om 6u35 in de kou te wachten op de bus… die dan tegen 6u50 effectief opdook.
We deden de Ruta de los 7 lagos in 2 dagen. Je kan het ook in 1 dag doen, maar dan gaat het er gehaast aan toe. Wij deden donderdag de heenweg, overnachtten in San Martin de los Andes en keerden vrijdag terug naar Bariloche. San Martin de los Andes is amper de moeite van het vermelden waard, al is er wel Colección Georg.
De afgelopen 2 dagen deden we een autotrip langs de 7 meren. De Ruta de los Siete Lagos, is een van de meest spectaculaire autoroutes in Argentinië en loopt door het prachtige landschap van Noord-Patagonië. Deze route verbindt Bariloche met San Martín de los Andes via een schilderachtige weg langs zeven meren: Nahuel Huapi, Espejo, Correntoso, Escondido, Villarino, Falkner en Machónico. Ik denk dat de foto’s voor zich spreken 🙂
Vandaag deden we het wat rustiger aan – dat was ook nodig na de pittige hike van gisteren. We gingen brood halen bij de bakker om een lunchpakket samen te stellen en wandelden dan nog even naar het meer om een paar foto’s te nemen nu de zon bleek te schijnen. Dan stapten we bus 20 op naar het Llao Llao hotel, een bekend hotel in de buurt van Bariloche op een heuvel tussen het Moreno-meer en het Nahuel Huapi-meer.
Vandaag zouden we een ‘uitdagende hike’ doen, die vertrekt aan het benedenstation van de skipiste. Het is nu lente, dus er is hier enkel nog sneeuw op de toppen, maar in de winter is Bariloche een populair skioord. Om aan het beginpunt te geraken, Villa Catedral, moet je bus 55 nemen. Die rijdt maar om de twee uur, dus het is belangrijk dat je op tijd aan de bushalte staat. De bus zou om 09:05 passeren, dus iets voor negen stonden we klaar. En we wachtten… en wachtten… en wachtten. We zagen tientallen bussen passeren, met allemaal nummers, maar geen 55. Tot die uiteindelijk dan toch opdaagde, om half 10.
Vandaag was een reisdag: we verlieten Buenos Aires en beginnen aan onze trip door Patagonië. Eerst in Bariloche (en de 7 meren), vanaf zaterdag in El Calafate and later El Chaltén. In het verslag van onze eerste dag gaf ik al aan dat ik rekening hield met 3 mogelijke problemen hier in Argentinië en dat de eerste 2 zich niet bleken te stellen. Of het derde, de frequente stakingen bij Aerolíneas Argentinas onze geplande vluchten in de war zouden sturen, zouden we pas later weten. We zijn intussen in Bariloche via een vlucht die perfect op schema vertrokken is en exact op tijd is toegekomen. Dus voorlopig is ook van dat derde probleem geen sprake. Maar toch was de dag redelijk stressvol, en dat lag aan het openbaar vervoer in Buenos Aires.
Vandaag verlieten we Uruguay en keerden met de ferry terug naar Buenos Aires. Al had het niet veel gescheeld of we hadden de boot gemist. Daarover zometeen meer, eerst nog een opmerkelijk feit over gisteren dat ik vergeten te vermelden ben.