Waar de regen ons gisteren noopte een stuk van de planning om te gooien, was de zon vandaag gans de dag van de partij. Ideaal voor een uitstap naar Trakai, naar Trakų salos pilis, een iconisch kasteel op een eiland in het meer van Galvė, én het stuk stadswandeling in Vilnius dat we gisteren niet konden doen.
De weersverwachting zag er niet heel goed uit vanochtend: vanaf de middag zou het hele tijd regenen. Philippe had voor zowat de ganse dag wandelingen in Vilnius uitgestippeld, dus dat plan zouden we voor een stuk moeten aanpassen. Maar de dag begon dus droog en dus konden we beginnen met een wandeling door de oude stad.
Philippe, die alle restaurants voor deze 21 dagen heeft uitgekozen, had voor de eerste avond geopteerd voor restaurant “Žemaičių ąsotis”, een restaurant met “beproefde Litouws-Samogitische gerechten, gemaakt van de oudste recepten en inscripties van de voorouders van de familie”.
En dus konden we niet anders dan kiezen voor de “Uolektis” sausage, een huisbereide in de oven gebakken varkensworst met ingelegde en verse groenten. Bij de bestelling zei de ober “It’s quite big”. En dat bleek ook… 🙂
Het was erg lekker. En ja, we hebben hem helemaal opgekregen.
PRAKTISCH
Žemaičių ąsotis – Naugarduko g. 32-1, LT-03225 Vilnius
Het is dan eindelijk zover. Ik schrijf dit vanop de hotelkamer in Vilnius waar we net zijn toegekomen, dus ik ga ervan uit dat deze derde poging om deze reis te maken, ook gaat lukken. De reis hierheen verliep voorspoedig, al moet ik wel opmerken dat de trein andermaal vertraging had.
In de zomer van 2020 planden we een reis door een deel van Scandinavië, maar Corona stak daar een stokje voor. In 2024 probeerden we opnieuw, maar door 2 sterfgevallen in de familie moesten we het een tweede keer uitstellen. En dus proberen we het nu voor de derde keer. De bedoeling is om in drie weken tijd de Baltische staten, Finland en Zweden te bezoeken.
Zoals gewoonlijk zal ik proberen op deze reisblog een dagelijks verslag te posten. De meeste dagen zijn erg goed gevuld, dus het zou kunnen dat je af en toe even op een dagverslag moet wachten 🙂.
Ik schrijf dit verslag in de internationale luchthaven van Buenos Aires. We hebben nog een lange nachtvlucht naar Frankfurt en dan een korte naar Brussel voor de boeg. Eerder vandaag liepen we nog door 2 wijken die we nog niet bezochten: Palermo SoHo & Villa Crespo.
Na een aarzelende start liet de zon zich vrij snel zien en werd het opnieuw een zomerse dag. Ideaal, want we begonnen de dag met 3 parken. Er stonden ook 2 musea op het programma, maar die gaan hier in Buenos Aires allemaal laat open (sommige om 11u, andere pas om 12u of 13u), dus dat was iets voor de namiddag.
Vandaag was een stralende dag. ’s Ochtends zagen we nog wat onschuldige stapelwolkjes, in de namiddag enkel knalblauwe lucht, en 25 graden. Zalig. En welkom na de Patagonische koude wind. We begonnen met een kerkhof (jazeker, alweer), wandelden dan door de Joodse wijk, bezochten 3 musea en wandelden door de nieuwe barrio Puerto Madero. Daarmee haalden we al weer ruim 20.000 stappen op de stappenteller.
Vandaag zouden we Patagonië verlaten en terugkeren naar Buenos Aires. Maar de luchthaven ligt in de buurt van El Calafate, zo’n 210 km van El Chaltén, dus we hadden eerst nog een busrit voor de boeg. Op de website waar ik de bustickets boekte (en op de tickets zelf) staat dat de rit om 8 uur ’s morgens vertrekt en om 10u10 in de luchthaven toekomt. Onze vlucht vertrok om 11u30, dus dat zou een beetje krap worden, maar in principe zou 80 minuten genoeg moeten zijn, zeker omdat El Calafate een kleine, lokale luchthaven is. Maar in het heengaan naar El Chaltél afgelopen maandag was al gebleken dat de bus allesbehalve op tijd is hier. Dus bij het afgeven van de bagage om 7u40 zei ik tegen de buschauffeur dat we een vlucht hadden om 11u30.
Vandaag zag de weersverwachting er minder uit: voor zowat de ganse dag werd er regen voorspeld. Nooit veel, en telkens met tussenpozen, maar toch geen weer om de lange uitdagende hike naar de Fitz Roy te doen. En mocht het wel heel mooi weer geweest zijn, dan nog zou de ruim 26 km en de bijna 1,000 m hoogteverschil té uitdagend zijn na de hikes die we de afgelopen twee dagen hebben gedaan. We kozen er dus voor om een korte wandeling van in totaal 10 km naar de Chorrillo del Salto waterval te maken.