Het was alweer vroeg opstaan vandaag, de wekker stond op 6u45, want we moesten naar Nikko, zo’n 300km van Sendai. Het eerste stuk ging snel, met de Shinkansen, maar het laatste stuk was andermaal een (boemel)trein, dus het was al na tienen toen we in Nikko toekwamen.
Op de planning van vandaag stond een boottocht, maar die viel in het water. Letterlijk, want het heeft de hele dag geregend. Eigenlijk mogen we niet klagen van het weer op deze reis: op de 17 dagen tot nu toe hebben we 5 regendagen gehad. Alle andere waren goed tot uitstekend, met temperaturen boven 20 graden en vaak volop zonneschijn.
Ik mocht uitslapen vandaag… de wekker stond op 6u45 – niet dus. We moesten er alweer vroeg uit, want we hadden een trip van 524 km voor de boeg. Dat betekende 3 treinen, waarvan 2 Shinkansens, dus iets na de middag kwamen we toe, in Sendai.
We beginnen aan onze laatste week in Japan. Na de inspanning van gisteren, werd het vandaag een relatief rustige dag, met een bezoek aan het kasteel van Matsumoto en de ontdekking van ukiyo-e.
De wandeling van gisteren was eigenlijk maar een voorsmaakje voor het échte werk vandaag: de beklimming en afdaling van de Nishihotakadake in de Japanse Alpen. We moesten er vroeg voor opstaan: 6u30, absoluut niet mijn ding, maar er zijn maar een paar bussen per dag van Matsumoto naar Hirayu, dus we hadden weinig keuze.
Vandaag stond een stukje pelgrimstocht op het programma. We hebben 2 jaar geleden erg genoten van de Kumado Kodo trail wandeling en dus pasten we ook deze keer een wandeling in, meer bepaald een stuk van de Nakasendo highway.
Volgens de planning stond er gisteren een rustdag op het programma, meer bepaald op Utsumi Beach. Maar de weersverwachting zag er niet zo denderend uit, dus we besloten het programma voor dinsdag en woensdag om te wisselen.
In de voormiddag stond een bezoek aan Himeji Castle op het programma. Het zou een hoogtepunt moeten zijn, maar het viel ons wat tegen. In de namiddag spoorden we dan naar Nagoya, waar we het treinmuseum SCMAGLEV and Railway Park bezochten.
Vandaag wilden we naar Izumo Taisha. Daar staat het op een na belangrijkste schrijn (na Ise, dat bezoeken we over een paar dagen). Vanuit Matsue is dat met het openbaar vervoer een beetje een uitdaging, want in tegenstelling tot de andere regio’s die we al bezochten, staat hier nergens nog iets in het Engels vermeld.
Vanmorgen namen we een lokale trein naar Yasugi, waar we overstapten op de shuttle bus naar het Adachi museum. De buschauffeur vroeg of we Japans spraken. Toen ik zei: “少し” (s(u)koshi – een beetje”, gaf hij ons een blad waarop in het Engels geschreven stond dat de shuttle bus maximaal 28 personen mocht vervoeren en dat we daarom best bij de ticketbalie van het museum een ticket voor de terugrit reserveerden. Hij deed zelf die uitleg dan in het Japans (wij waren de enige buitenlanders op de bus).