Volgens de planning stond er gisteren een rustdag op het programma, meer bepaald op Utsumi Beach. Maar de weersverwachting zag er niet zo denderend uit, dus we besloten het programma voor dinsdag en woensdag om te wisselen.
Op dinsdag trokken we naar het belangrijkste heiligdom van Japan: Ise. Zelfs in de regen zag het er indrukwekkend uit, door zijn eenvoud en precisie. Er is ook een heel interessant museum dat nog niet zo lang open is, en waar heel mooi wordt uitgelegd en getoond hoe de schrijnen elke 20 jaar opnieuw opgebouwd worden.
’s Avonds was het dan was-tijd: het was even zoeken naar een “coin-operated laundry” maar met behulp van een erg vriendelijk Japans koppel en mijn beperkte Japanse woordenschat, hebben we het toch gevonden.
Vandaag was het dus rustdag – al begon die met wat stress, omdat het helemaal niet duidelijk was welke trein we precies moesten nemen: er stond geen enkele Engelse aanduiding. Gelukkig kon een Japanse vriendelijke meneer ons verder helpen: hij wist het zelf ook niet, maar kom voor vertaling zorgen bij het loket.
Zoals ik in een eerdere post al aangaf, hadden we het strand van Utsumi voor ons alleen: het is nog geen juli, en dus wordt er nog niet gezwommen, ook al was het weer uitstekend vandaag – we zijn allebei zelfs een beetje verbrand, ondanks de zonnecrème.
Ook op de terugweg was er nog even stress: in de trein die we dachten te moeten nemen, kwam er wel een Engelstalige tekst op het bord: er stond iets als “This train is bound for XXX, with stops in XXX, XXX, XXX, XXX and XXX.” We gingen er dus van uit dat de trein enkel in de aangeduide stations zou stoppen, maar het station waar wij naar toe moesten, stond er niet bij. Via het internet op onze smartphone dan proberen op te zoeken waar we zouden moeten overstappen, maar we kwamen steeds bij dezelfde trein uit, die helemaal tot in Nagoya zou rijden. Gaandeweg bleek dat de tekst niet ALLE stops vermeldde, maar slechts de volgende 5. Uiteindelijk reed de trein dus wel degelijk tot in Nagoya.
Philippe had op TripAdvisor een leuk restaurantje gevonden, maar de kaart die aangaf waar het zou zijn, bleek niet te kloppen. Uiteindelijk konden we het adres in het Japans tonen aan een oude Japanner die in een hokje sigaretten verkocht. Die was zo vriendelijk een tekeningetje te maken met de precieze locatie. Anders hadden we het nooit gevonden.