Vandaag zouden we Patagonië verlaten en terugkeren naar Buenos Aires. Maar de luchthaven ligt in de buurt van El Calafate, zo’n 210 km van El Chaltén, dus we hadden eerst nog een busrit voor de boeg. Op de website waar ik de bustickets boekte (en op de tickets zelf) staat dat de rit om 8 uur ’s morgens vertrekt en om 10u10 in de luchthaven toekomt. Onze vlucht vertrok om 11u30, dus dat zou een beetje krap worden, maar in principe zou 80 minuten genoeg moeten zijn, zeker omdat El Calafate een kleine, lokale luchthaven is. Maar in het heengaan naar El Chaltél afgelopen maandag was al gebleken dat de bus allesbehalve op tijd is hier. Dus bij het afgeven van de bagage om 7u40 zei ik tegen de buschauffeur dat we een vlucht hadden om 11u30.
Hij keek mij met een bijzonder norse blik aan en ratelde toen wat Spaans waarvan ik begreep dat hij niks te maken had met vluchten en dat zijn bus zou vertrekken wanneer hij klaar was en dat hij geen enkele garantie kon geven over hoe lang het zou duren.
Opnieuw bleek hier dat ze heel erg slecht georganiseerd zijn: ook hier moet je een extra taks betalen (1.000 ARS per persoon, ongeveer 1 €) om de terminal te mogen gebruiken. Dus lopen er 2 mensen rond met een bordje waar dat op staat, in het Spaans en het Engels. Maar het was onduidelijk waar je die taks dan kon betalen. Dat bleek bij 1 van de twee te zijn, maar op een briefje van 10.000 ARS (we hadden enkel die briefjes), kon ze niet teruggeven. Philippe werd dan in de terminal gestuurd waar hij van het ene loket naar het andere trok, tot hij uiteindelijk iemand vond die die 10.000 kon wisselen in briefjes van 1.000.
Intussen ging het instappen tergend langzaam: niet alleen waren er heel wat mensen die niet begrepen dat ze die 1.000 ARS moesten betalen, of die ertegen protesteerden, wat voor oponthoud zorgde, maar ook de buschauffeur was super langzaam met het nakijken van de tickets – hij moest dat dan telkens aanduiden op zijn passagierslijst. Toen wij uiteindelijk aan de beurt waren… bleek dat wij helemaal niet op zijn passagierslijst stonden. Na veel gezucht en tien keer onze tickets nagekeken te hebben, zei hij dat we de allerlaatste zetels moesten nemen.
Zo vertrokken we alvast ruim 10 minuten te laat. Als de bus er even lang over zou doen als afgelopen maandag, zouden we zeker onze lucht missen.
We kwamen uiteindelijk om 10u35 toe. Het duurde nog even voor we onze bagage hadden en uiteindelijk stonden we aan de check-in balies om 10u40. Er stond een vrij lange rij en dus deed ik iets wat ik normaal nooit zou doen: ik gebruikte de “Sky Priority/Business Class” rij, waar enkel een groep van 4 mensen aan de balie stonden die bijna ingecheckt waren. Ik heb dus voorgestoken, maar we hadden geen keuze: op de schermen stond dat de pre-boarding intussen al begonnen was. Ik ben ervan overtuigd dat als we gewoon hadden aangeschoven, we onze vlucht gemist zouden hebben.
De vlucht vertrok mooi op tijd en kwam zelfs 10 minuten te vroeg aan. Het was dan nog even spannend om te zien of ook de bagage was meegekomen, maar dat bleek inderdaad het geval. Heel wat stress dus die perfect vermeden had kunnen worden als ze in El Chaltén beter georganiseerd zouden geweest zijn en vooral, als hun tijdsschema’s realistisch zouden zijn.
In Buenos Aires had ik opnieuw geopteerd voor een luchthaventaxi via booking.com. Ik zei eerder al dat ik fan ben: je boekt en betaalt op voorhand, via booking.com, en als je landt krijg je een WhatsApp berichtje met de gegevens van je chauffeur. Die stuurde mij even later, toen we aan het wachten waren op de bagage, een berichtje met een foto waar hij precies aan het wachten was. Een goeie twintig minuten later stonden we aan het hotel.
Na het inchecken trokken we naar het Museo histórico nacional, met aandacht voor de geschiedenis van het land. Heel wat artefacts en heel veel informatie in het Spaans. Wellicht interessant als je super geïnteresseerd bent in de geschiedenis van Argentinië, en ik wil wel iets weten over het land waar ik ben, maar dat gaat niet zover dat ik tientallen lange teksten in het Spaans ga lezen. En ook met de tentoongestelde objecten (o.a. kostuums, sabels, vlaggen) had ik niks. Ik heb geen enkele foto genomen. Correctie: ik heb er twee genomen… van de buitenkant :-).
Vlakbij ligt het Parque Lezama, op de plek waar, zo wordt beweerd, Pedro de Mendoza aan land ging en zijn kamp zou hebben opgeslagen. In de noordwesthoek van het park, staat een monument ter ere van deze eerste stichter van de stad, met Mendoza zelf in brons en achter hem, in marmer, een in bas-reliëf uitgebeelde Querandi-indiaan.
Ernaast vind je de Maqueta Barrio La Boca: een driedimensionale, karikaturale muurschildering van Omar Gasparini. Dat is een beeldhouwer en decorontwerper voor het flamboyante theatergezelschap Catalinas Sur. Zijn Mural Escenográfico verbeeldt op levendige wijze de geschiedenis van La Boca. Met sloopmaterialen afkomstig van de huizen in de wijk heeft hij over de lengte van een straat een gevel gecreëerd waarmee hij de identiteit van de wijk een gezicht heeft gegeven aan de hand van nationale iconen als de componist Juan de Dios Filiberto (1885-1964) en de voetballegende Diego Maradona (1960-2020), maar vooral ook brandweerlieden, havenarbeiders, dronkaards, roddelaars, prostituees en tal van andere figuren.
