Vandaag zouden we een ‘uitdagende hike’ doen, die vertrekt aan het benedenstation van de skipiste. Het is nu lente, dus er is hier enkel nog sneeuw op de toppen, maar in de winter is Bariloche een populair skioord. Om aan het beginpunt te geraken, Villa Catedral, moet je bus 55 nemen. Die rijdt maar om de twee uur, dus het is belangrijk dat je op tijd aan de bushalte staat. De bus zou om 09:05 passeren, dus iets voor negen stonden we klaar. En we wachtten… en wachtten… en wachtten. We zagen tientallen bussen passeren, met allemaal nummers, maar geen 55. Tot die uiteindelijk dan toch opdaagde, om half 10.
De busrit kost ruim 4.500 ARS en dat doe je door je SUBE-kaart, die we ook in Buenos Aires hebben gebruikt, tegen de lezer in de bus te houden. Niet heel goedkoop (zo’n 4 euro), maar het is dan ook een rit van bijna 50 minuten. Maar ik was slecht voorbereid, want ik had er niet aan gedacht gisteren onze SUBE-kaart nog op te laden. Het maximum dat op zo’n kaart kan is 9.900 ARS (9,5 euro), dus je moet die kaart bijna constant opladen in een winkeltje. Ik ging er verkeerdelijk vanuit dat dat boven, in Villa Catedral, ook wel zou mogelijk zijn, het is tenslotte een groot skioord. Maar ik had niet stilgestaan bij het feit dat iedere Argentijn die het zich kan veroorloven een auto heeft, en dus komt er niet zoveel volk met de bus naar boven (er is wel een gigantische parkeerplaats waar, naar ik schat, wel minstens 500 wagens op kunnen). De enige plaats waar je je SUBE-kaart kan opladen, bleek een mini-supermarket te zijn. Maar de vrouw achter de kassa zij meteen “si funciona…”. En effectief, na verschillende keren proberen bleef er een foutboodschap op het scherm verschijnen. Dat zou dus een probleem zijn om op het einde van de dag terug te keren, want we hadden amper nog 1.000 ARS op de kaart staan. Intussen was ook een ouder koppel de supermarkt binnengekomen met een SUBE-kaart in de hand. Zij hadden hetzelfde probleem en konden dus ook niet meer terug. We maakten kennis, het bleek een Frans koppel te zijn dat op pensioen was. Ze waren sinds oktober in Zuid-Amerika en zouden op 24 december terug in Frankrijk zijn om met de familie kerstmis te vieren. We wisselden telefoonnummers uit en spraken af dat we om 16u samen een taxi zouden nemen, zodat we de kosten konden delen.
Ze gingen ook een wandeling maken. We vroegen of ze ook naar Refugio Frey gingen, waarop de man zei: “Mais c’est trop loin. Cela vous prendra au moins 8 heures.”. Toen ik dat dan in mijn wandelapp nog eens nakeek… bleek dat ik me ook op dat vlak slecht had voorbereid. Op de website waar ik de hike gevonden had stond “Voor een uitdagende hike kun je naar Refugio Frey. Deze tocht van 10 kilometer begint bij het skicentrum van Cerro Catedral, bereikbaar met bus 55. De hike duurt ongeveer 4 uur en voert door bossen met spectaculaire uitzichten op bergen en meren.” Wat ik me niet gerealiseerd had, was dat die 10 km en 4 uur de afstand en tijd was in het heengaan… maar dat je dat dus moest verdubbelen om via dezelfde weg terug te keren naar het beginpunt. Als je dit leest, denk je wellicht, uiteraard Kris, hoe dom kan je zijn. Tja, je hebt gelijk. Ik had dat moeten weten. Een flauw excuus is dat ik op mijn wandel-app (Wikiloc, een aanrader trouwens) altijd naar de lengte van een trail kijk, en die gaf 9,6 km aan. Maar dat was dus enkel. Zo goed als altijd doen we hikes in een lus, en dan is die lengte de totale afstand. Maar dit was dus geen lus. Hoedanook, slecht voorbereid, punt uit.
Het Franse koppel had een kortere, minder uitdagende route uitgestippeld van 14 km. Die vond ik ook vrij snel terug in Wikiloc, en we besloten van samen te vertrekken. We liepen eerst naar een informatiepunt om te vragen of de trail wel open was (soms zijn trails gesloten o.w.v. slechte weeromstandigheden of andere problemen) en er bleek geen probleem te zijn. We vertrokken dan samen op weg naar het beginpunt. Dat lag aan het einde van de straat waar de supermarkt ook lag en toen we daar passeerden, kwam plots de vrouw van achter de kassa uit de winkel gelopen en riep ons achterna: “funciona ahora, funciona ahora” (het werkt nu!). Bijzonder vriendelijk dat ze die moeite deed. Wij dus opnieuw naar binnen en nu konden we inderdaad onze kaart opladen tot het maximum. We zouden dus vanavond met de bus terug naar Bariloche kunnen.
Het eerste stuk van de trail deden we nog samen met het Franse koppel, maar na een tijdje zeiden ze dat we gerust aan ons eigen tempo de hike konden doen (zij wandelden inderdaad wat trager dan wij) en dus namen we afscheid en begonnen we aan een pittige wandeling. De eerste 7 km waren dezelfde als diegene die ik oorspronkelijk wilde maken. Het werd een heel mooie wandeling, met een aantal heel mooie vergezichten.
Na 7 km moesten we via een ander pad terug naar Villa Catedral, maar we wilden toch nog een stukje van de oorspronkelijke trail doen, in de hoop om een nog beter zicht op de bergen te krijgen, ook al omdat we dicht tegen de sneeuwgrens leken te komen. Op de kaart zagen we een berghut gemarkeerd en we zijn tot dat punt geklommen, maar een mooi uitzicht kregen we niet te zien. Het bos waarin we liepen was wel heel mooi. Bij die eerste berghut hebben we dan maar besloten op onze stappen terug te keren tot bij de splitsing, want het was al behoorlijk pittig geweest en we wisten dat vanaf de splitsing het ook nog 7 km zou zijn tot aan het beginpunt.
Na de splitsing bleek het tweede stuk nog een pak uitdagender dan het eerste: het daalde vrij sterk, dus het werd een kleine aanslag op voeten, spieren, gewrichten en knieën 🙂
Bij een laatste splitsing stonden we plots voor een dilemma: de laatste 3 km bleek geen wandelpad te zijn, maar een mountainbike-pad. Er stond dan ook een verbodsbord voor voetgangers. Maar het alternatief was helemaal op onze stappen terugkeren: dat zou dan 10 km terug zijn, waarvan de eerste 4 km een bijzonder steile klim. Dat zagen we eigenlijk niet zitten (en ons lichaam ook niet). We hebben dus het verbodsbord genegeerd en het mountainbike-pad genomen.
Toen we uiteindelijk terug in Villa Catedral waren, gaf mijn Google Fit app aan dat we in totaal 22 km hadden gewandeld, waarvan een groot stuk pittig stijgen of dalen. We waren dan ook heel erg moe – vandaar dat je die dag ook geen verslag hebt gekregen 🙂
Het was nog drie kwartier wachten op de bus, dus we haalden een gebakje en een drankje bij de supermarkt die ons eerder die dag zo vriendelijk geholpen had.