Het wordt een kort verslag vandaag, met maar een paar foto’s, want veel valt er niet te vertellen. in de voormiddag bezochten we nog een drietal bezienswaardigheden in Pingyao, maar het stadje kon ons de afgelopen dagen al niet echt bekoren, en de 3 gebouwen die we vandaag bezochten, hebben onze mening niet veranderd, integendeel.
In de namiddag namen we dan de hogesnelheidstrein naar Xi’an. In de wachtzaal ontmoetten we een Amerikaans echtpaar waar we een leuk gesprek mee hadden. Zij doen op 16 dagen (een stuk van) de zijderoute, maar dan wel met begeleiding. Op het perron maakten we kennis met een koppel uit Den Haag, dat “China een 9 en Japan een 4” gaf. Wel, voor ons mag het het omgekeerde zijn. Japan staat, wat ons betreft, mijlenver voor op China, op zo goed als alle vlakken.
Ik had mij voor de metro van Xi’an goed voorbereid, met een foto van de Chang An Tong, een metrokaart zoals we ook in Beijing gebruikt hebben. Na enige tijd aanschuiven aan het ticket office, werd mij, in het Chinees, duidelijk gemaakt dat die kaart daar niet verkocht werd. Waar dan wel, was een groot raadsel. Ik kocht dan maar 2 enkele ritjes.
We maken hier in Xi’an gebruik van een speciale hotelpromotie, waardoor we een kamer op de “premier floor” hebben (op de 25ste verdieping), met toegang tot de “premier lounge”. In de kamer lag een blad waarop te lezen stond dat 1 van de benefits was dat er van 18u tot 20u “happy hour” was in die lounge. We dachten dus, vooraleer op zoek te gaan naar een restaurant, daar even iets te gaan drinken. Maar happy hour bleek hier niet alleen op drank te slaan, maar ook op eten. Er was een mini-buffet met warme dingen, er was alcohol en er waren desserts. Geen zoektocht naar een restaurant nodig dus :-).
Na het eten trokken we toch nog even naar het metrostation vlakbij het hotel, om uit te zoeken of de bewuste metrokaart toch niet ergens te koop zou zijn. We werden uiteindelijk verwezen naar een speciale automaat, die jammer alleen Chinese karakters toonde. Dankzij de hulp van Chinese jongeren die achter ons stonden, kregen we toch het juiste menu te pakken, maar toen bleek dat de kaarten in die automaat ‘uitverkocht’ waren. Gelukkig stond aan de andere kant van het station een andere automaat, die nog wel kaarten had. Ook daar hadden we wat hulp nodig, maar ook hier werd die spontaan aangeboden. We zitten opnieuw in een stad en dat merk je meteen.