Bij het ontbijt maakten we kennis met Darren en Carol, een Amerikaans echtpaar op pensioen dat o.a. een fietstocht van verschillende dagen in België gemaakt had. De man was een bierliefhebber, dus België was een van zijn favoriete landen. Zij bezochten China zoals meer Amerikanen dat doen: in elke stad staat een lokale, Engelstalige gids voor hen klaar. Maar vandaag en morgen waren ze op zichzelf aangewezen en zou het wat zoeken worden. Toen we hen vertelden dat wij alles zelf deden, vroeg Carol: “but how do you know which bus to take or where to go?” en we verwezen naar het internet, Google Maps en Maps.me zei Darren: “oh no, we are pretty oldschool, we don’t use that, we still use books.” 🙂
Na het ontbijt trokken we naar het Long Museum – West Bund, waar we een tentoonstelling van Anthony Gormley bezochten. Zijn beelden kwamen in het gebouw niet helemaal tot hun recht en de lange documentaire over zijn leven en werk die er te zien was, was eigenlijk interessanter dan de werken zelf.
We hadden bij de voorbereiding van de reis gelezen dat koffie niet makkelijk te krijgen is in China, en dus hebben we een hele doos nescafé mee, maar alvast in Shanghai hebben we dat niet nodig: overal vind je coffee shops.
We lunchten in Paris Baguette en namen dan de metro naar de voormalige Franse Concessie. Daar maakten van 1847 tot aan de Tweede Wereldoorlog de Fransen de dienst uit. Langs door platanen beschaduwde straten bouwden rijke zakenlieden schitterende villa’s in westerse stijl. Aangezien in de Franse Concessie de sfeer vrijer was en de regels minder streng werden nageleefd, was het ook een favoriete woonplek voor Chinese hervormers, vrijdenkers, schrijvers, acteurs én voor gangsters. In de loop der jaren hebben hele delen van de ooit zo idyllische Franse Concessie plaatsgemaakt voor moderne kantoorgebouwen en strakke appartementencomplexen, maar er zijn nog altijd een paar stukken die leuk zijn om rond te lopen.
Onderweg zochten we ook een tijd lang naar een galerie. We hadden het adres, zowel in het Engels als in Chinees, maar we moesten het toch alweer een aantal keer vragen vooraleer we door de uitbaatster van een boetiek in de buurt naar een “modelwijk” werden gebracht, waar in één van de huisjes de FQ Projects Gallery gevestigd was. De deur was dicht en we hadden niet meteen verwacht dat er iemand zou opendoen toen we aanbelden, maar dat gebeurde uiteindelijk toch. We mochten binnen in een huisje dat tot galerie was omgevormd, al moesten de kunstwerken de ruimtes delen met allerlei andere voorwerpen 🙂
Na twee dagen Shanghai hebben we nog steeds niet echt grip op de stad. Shanghai zet zichzelf in de markt als wereldstad, maar wij voelen (nog?) niet de “buzz” die je hebt in New York, of zelfs Londen. Bovendien kan je geen 500m wandelen of je komt wel een shopping center of mall tegen. We hebben soms het gevoel van de ene Nieuwstraat in de andere terecht te komen…