De afgelopen 2 dagen deden we een autotrip langs de 7 meren. De Ruta de los Siete Lagos, is een van de meest spectaculaire autoroutes in Argentinië en loopt door het prachtige landschap van Noord-Patagonië. Deze route verbindt Bariloche met San Martín de los Andes via een schilderachtige weg langs zeven meren: Nahuel Huapi, Espejo, Correntoso, Escondido, Villarino, Falkner en Machónico. Ik denk dat de foto’s voor zich spreken 🙂
Vandaag deden we het wat rustiger aan – dat was ook nodig na de pittige hike van gisteren. We gingen brood halen bij de bakker om een lunchpakket samen te stellen en wandelden dan nog even naar het meer om een paar foto’s te nemen nu de zon bleek te schijnen. Dan stapten we bus 20 op naar het Llao Llao hotel, een bekend hotel in de buurt van Bariloche op een heuvel tussen het Moreno-meer en het Nahuel Huapi-meer.
Vandaag zouden we een ‘uitdagende hike’ doen, die vertrekt aan het benedenstation van de skipiste. Het is nu lente, dus er is hier enkel nog sneeuw op de toppen, maar in de winter is Bariloche een populair skioord. Om aan het beginpunt te geraken, Villa Catedral, moet je bus 55 nemen. Die rijdt maar om de twee uur, dus het is belangrijk dat je op tijd aan de bushalte staat. De bus zou om 09:05 passeren, dus iets voor negen stonden we klaar. En we wachtten… en wachtten… en wachtten. We zagen tientallen bussen passeren, met allemaal nummers, maar geen 55. Tot die uiteindelijk dan toch opdaagde, om half 10.
Vandaag was een reisdag: we verlieten Buenos Aires en beginnen aan onze trip door Patagonië. Eerst in Bariloche (en de 7 meren), vanaf zaterdag in El Calafate and later El Chaltén. In het verslag van onze eerste dag gaf ik al aan dat ik rekening hield met 3 mogelijke problemen hier in Argentinië en dat de eerste 2 zich niet bleken te stellen. Of het derde, de frequente stakingen bij Aerolíneas Argentinas onze geplande vluchten in de war zouden sturen, zouden we pas later weten. We zijn intussen in Bariloche via een vlucht die perfect op schema vertrokken is en exact op tijd is toegekomen. Dus voorlopig is ook van dat derde probleem geen sprake. Maar toch was de dag redelijk stressvol, en dat lag aan het openbaar vervoer in Buenos Aires.
Vandaag verlieten we Uruguay en keerden met de ferry terug naar Buenos Aires. Al had het niet veel gescheeld of we hadden de boot gemist. Daarover zometeen meer, eerst nog een opmerkelijk feit over gisteren dat ik vergeten te vermelden ben.
In Buenos Aires was het groot aantal daklozen ons al opgevallen, in Montevideo zijn er mogelijk nog meer. Niet dat je door hen wordt lastiggevallen, maar heeft geeft wel een wat onbehaaglijk gevoel. Het is wel allemaal heel laid back, wellicht ook omdat Uruguay een heel tolerant beleid heeft op het vlak van cannabis. Sinds 2013 is het gebruik wettelijk toegelaten en je mag tot 6 plantjes thuis hebben. Heel veel hebben we er niet van gemerkt, behalve dat er zo nu en dan wel een dakloze wat aan het zingen of neuriën was.
De reis per ferry was redelijk ‘uneventful’. Er zijn grote ramen, maar je ziet eigenlijk bijna niets, door het opspattende water en de reflectie van binnen. Het davert een beetje, zoals een trein die snel rijdt, en als je rechtstaat voel je wel dat het schip wat heen en weer gaat, maar als je zit voel je daar weinig van.
Ik schrijf dit verslag op de ferry naar Montevideo. De hoofdstad van Uruguay ligt op 2,5u varen van Buenos Aires dus het leek ons wel een uitgelezen kans om tijdens deze reis een tweede Zuid-Amerikaans land te ontdekken. Vóór we inscheepten, deden we nog wat recente geschiedeniskennis op in de wijk El Centro. Maar laat ik het eerst over de Italian experience van gisterenavond hebben.
Iets meer wolkjes vandaag, maar onschuldig, en ook iets meer wind, maar het voelde als zomer, het was dus opnieuw een prachtige dag. We kregen vandaag een ander Buenos Aires te zien, in meerdere facetten. Daarover straks meer, eerst nog even meegeven waar we gisterenavond gingen eten.
Terwijl gisteren de regen met bakken uit de lucht viel, was er vandaag zo goed als geen wolkje aan de lucht. Een ganse dag volop zon, zozeer zelfs dat de weerapp deze ochtend UV-index 11 (Extreme) aangaf voor de periode 12:00-14:00. Het is nochtans nog maar lente hier. Een prima dag om flink wat stappen te zetten, net geen 18.000, zo bleek rond half zes toen we na een lange dag opnieuw in het hotel arriveerden.