De dag begon mistig en dus pasten we onze plannen aan: in plaats van naar de heuvels in het noorden van Beijing te trekken – waar wellicht toch niet veel te zien zou zijn – kozen we voor een bezoek aan het 798 Art District. Dat is een oude industriële omgeving waar nu een hele reeks galeries, eet- en koffiehuisjes zijn. Er geraken met het openbaar vervoer is een beetje een uitdaging: zowat een uur metro en dan nog een half uurtje stappen.
Philippe had op een kaartje een aantal galeries aangeduid die we wilden bezoeken, maar Google Maps is redelijk onbetrouwbaar hier, en zoals we intussen al wisten, aan iemand iets vragen levert meestal niets op. De eerste plaats mochten we dan ook al noodgedwongen vergeten. We hebben wel een paar andere dingen bezocht en op een bepaald moment kregen we dan toch hulp van een bereidwillige jongeman in een winkel die via de lokale maps-applicatie opzocht waar de Yang Gallery was. Vermits het kaartje dat hij toonde in het Chinees was en dus voor ons niet veel verduidelijkte, was hij zelfs zo vriendelijk om met ons mee te lopen.
We bezochten in totaal wel een tiental plaatsen, al lieten we ook een aantal links liggen, omdat ze absurde toegangsprijzen vroegen. Er waren ook heel wat gebouwen leeg en we zagen veel posters met activiteiten uit 2016; we hebben de indruk dat het 798 Art District al een beetje op zijn retour is.
We luchten in Café Flatwhite en liepen dan helemaal terug naar het metrostation. Daar hadden we graag nog een koffie gedronken, maar de Costa Coffee locatie die Google Maps toonde, bleek ook hier onvindbaar.
We trokken dan naar het park van de Tempel van de Hemel. Elke winter bracht de keizer de langste nacht van het jaar door in de Gebedshal voor de Goede Oogst om de goden te vragen of ze voor een goede oogst konden zorgen. Aangezien zowel de keizer zelf als het volk geloofde dat de keizer een mandaat van de goden had om over het volk te regeren, geloofde men ook dat een slechte oogst betekende dat de goden de keizer niet gunstig gezind waren.
Nadat de keizer de langste nacht van het jaar had doorgebracht in de Gebedshal voor de Goede Oogst kwam hij op het Altaar van de Hemel nog wat koeien en schapen verbranden. Ook besprak hij met de goden hoe het afgelopen jaar geweest was, welke zonden hij had begaan en of de goden hem en het Chinese volk wilden vergeven.
Zoals overal elders waren we hier niet alleen. Bijzonder veel volk weer en wat ons intussen opgevallen is, is dat Chinezen veel minder respect schijnen te vertonen voor dit soort historische plaatsen. In Japan was dat helemaal anders: daar merkte je meteen een soort eerbied voor historische en religieuze plaatsen, waar mensen zachtjes praten en veel respect tonen. Hier in China lijkt het allemaal heel erg op openlucht-pretparken, ook al omdat we het gevoel krijgen dat Chinezen niet zachtjes kúnnen praten. Ik dacht dat Amerikanen veel lawaai konden maken, maar ik denk dat Chinezen hen naar de kroon kunnen steken wat dat betreft.
Morgen wordt het een écht avontuur, want we trekken naar de Chinese Muur, maar we gaan proberen de platgetreden paden te vermijden… door een stukje ongerepte Muur te gaan ontdekken.