Vandaag was de grote vraag of we de Mount Fuji zouden zien. De kans daarop is blijkbaar redelijk klein: meestal zit de top in de wolken. Bovendien gaf de weersverwachting ons niet veel hoop: het zou de hele dag bewolkt zijn. Al gaf Google Weather aan dat de eerste uren er misschien toch nog een beetje zon zou zijn. En dus hebben we onze plannen andermaal omgegooid.
In plaats van eerst naar een museum te gaan, namen we meteen de bus naar de kabelbaan, van waarin je de hoogste berg van Japan zou moeten kunnen zien. Maar er was behoorlijk wat bewolking, dus we vreesden er toch een beetje voor.
Maar wat bleek: de top was te zien! Uitzonderlijk geluk dus… zij het dat de ruiten van de gondel waarin we zaten zo vuil waren, dat de berg eigenlijk niet goed te zien was en al helemaal niet te fotograferen! Dat snappen we niet: je maakt reclame voor je kabelbaan om Mount Fuji te zien en dan zorg je niet voor propere ruiten in de gondels? Wat nog minder begrijpelijk is: er is een transferstation, waar je moet overstappen op een tweede kabelbaan, en dat station ligt op het hoogste punt. Je zou dus perfect een uitzichtpunt kunnen maken, en dat uitzichtpunt is er ook, maar aan de verkeerde kant! Je kijkt uit over een reeks actieve zwavelbronnen, maar je ziet Mount Fuji niet, want het kabelbaangebouw staat ervoor?! Ook verderop kan je in een tussenstation uitstappen en zou je perfect zicht kunnen hebben op zowel Mount Fuji als het Ashinko-meer, maar er iets niets voorzien, behalve een grote parking waar je niets van de omgeving ziet. Onbegrijpelijk en teleurstellend.
Gelukkig ligt er naast het tussenstation een hotel en na heel wat zoeken meenden we te kunnen zien dat je wel een zicht zou hebben op Mount Fuji vanuit de tuin. Dus hebben we gevraagd of we van daaruit mochten fotograferen en dat mocht. En dus ja, ondanks alles hebben we hem gezien én gefotografeerd.
Verder heeft Hakone niet zoveel te bieden. We wilden naar de overkant van het meer en aangezien het in onze Hakone Free Pass zat, hebben we daarvoor het piratenschip genomen, maar dat was louter functioneel (en behoorlijk saai).
Op de andere oever bevindt zich het Hakone Checkpoint, een belangrijke controlepost in de Edo periode om het verkeer tussen Edo (het latere Tokyo) en Kyoto te regelen. Een paar jaar geleden heeft men die Checkpoint gereconstrueerd. In de buurt is ook een stuk van de oude Tokkaido-weg gerestaureerd, dus daar hebben we dan ook een stuk over gewandeld.
Terug in het hotel was het zoeken naar een restaurant. Er ligt niet meteen iets vlakbij maar het hotel heeft wel een lijstje met een tiental restaurants die allemaal op 15-25 minuten wandelen liggen. Handig, ware het niet dat de eerste twee bij aankomst gesloten bleken te zijn. We hebben uiteindelijk iets gevonden (en nog lekker gegeten ook), maar het heeft ons heel wat meer tijd (en stappen) gekost.