Vandaag stond dus Shiretoko op het programma. Dat is een stukje ongerepte natuur in het noordoosten van Hokkaido. Je kan er maar een klein eindje in, de rest wordt aan de fauna en flora overgelaten (het is trouwens Unesco werelderfgoed).
We namen eerst de bus naar het Shiretoko Nature Center waar elk half uur de film “Shiretoko in four seasons” wordt vertoond. Het was een beetje een tegenvaller, vooral omdat we een keuze hadden moeten maken: we hadden maar net tijd genoeg om ofwel die film te zien, ofwel naar een nabijgelegen waterval te wandelen. Ik koos voor de film, maar wellicht was de waterval een betere optie geweest.
Dan alweer de bus op naar Shiretoko Goko. Dat zijn 5 meren waarlangs een wandelpad loopt. Het is ook het habitat van bruine beren, dus je mag er niet zomaar in: je moet eerst een “lecture” van 10 minuten volgen over hoe je ervoor kan zorgen dat je beren vermijd en mochten ze toch in de buurt komen, hoe je dan best de confrontatie uit de weg gaat.
Vuistregels:
1. maak lawaai (klap in je handen, praat luid, of hang een belletje aan je rugzak): als beren je horen, maken ze zich meestal uit de voeten
2. kom je toch in het zicht van een beer, loop dan vooral niet weg: daarop zal de beer immers instinctief aanvallen. Ga in tegendeel langzaam achteruit, terwijl je naar de beer blijft kijken.
Op het pad van 3km hebben we geen enkele beer gezien. Wel een paar mooie zichten, vooral aan de meren.
We namen dan de bus terug naar Utoro en gingen kijken of de sightseeing boot in de namiddag zou varen. De vorige dagen was dat niet altijd het geval, wegens hoge golven en/of harde wind. Gelukkig voer de boot deze namiddag wel uit, en we zagen de impressionante rotsen van Hokkaido én twee regenbogen 🙂
Regenbogen betekent ook regen, en dat hebben we op het einde dan ook gehad, terwijl het deze morgen heel mooi weer was. Het blijkt nogal wisselvallig hier en het kan vooral snel veranderen.