In de voormiddag stond een bezoek aan Himeji Castle op het programma. Het zou een hoogtepunt moeten zijn, maar het viel ons wat tegen. In de namiddag spoorden we dan naar Nagoya, waar we het treinmuseum SCMAGLEV and Railway Park bezochten.
In de voormiddag stond een bezoek aan Himeji Castle op het programma. Het zou een hoogtepunt moeten zijn, maar het viel ons wat tegen. In de namiddag spoorden we dan naar Nagoya, waar we het treinmuseum SCMAGLEV and Railway Park bezochten.
Vandaag wilden we naar Izumo Taisha. Daar staat het op een na belangrijkste schrijn (na Ise, dat bezoeken we over een paar dagen). Vanuit Matsue is dat met het openbaar vervoer een beetje een uitdaging, want in tegenstelling tot de andere regio’s die we al bezochten, staat hier nergens nog iets in het Engels vermeld.
Vanmorgen namen we een lokale trein naar Yasugi, waar we overstapten op de shuttle bus naar het Adachi museum. De buschauffeur vroeg of we Japans spraken. Toen ik zei: “少し” (s(u)koshi – een beetje”, gaf hij ons een blad waarop in het Engels geschreven stond dat de shuttle bus maximaal 28 personen mocht vervoeren en dat we daarom best bij de ticketbalie van het museum een ticket voor de terugrit reserveerden. Hij deed zelf die uitleg dan in het Japans (wij waren de enige buitenlanders op de bus).
Bij het ochtendgloren bleek dat het alweer een fantastische dag zou worden: stralende zon en dit keer zelfs geen enkel stapelwolkje.
Ideaal om de Koraku-en tuin te bezoeken.
Het was vroeg opstaan vandaag, want we moesten de veerboot van 8u12 halen. Voor het ontbijt, dat inbegrepen was in de hotelovernachting, moesten we naar een piepklein restaurantje naast het hotel, dat pas om 7u30 openging. We kregen de keuze: “egg or fish”. In beide gevallen bleek het om een stukje gebakken ei of vis te gaan met verder een kop droge rijst, een kom hete miso soup, tofu en wat Japanse groenten. Helemaal niet lekker, vonden we – gekookt eten ’s morgens is niets voor ons – maar tijd voor een alternatief hadden we niet: ook op het vertrek van boten kan je hier in Japan je klok gelijk zetten, stiptheid is hier gewoon de norm, dus met een half lege maag dan maar de boot op.
Vanmorgen beklommen we Mount Zozu in Kotohira. “beklommen” is een goede woordkeuze in dit geval, want het zijn 785 treden tot aan de hoofdschrijn. Onderweg zagen we de bijzonder mooie schilderingen van Okyo Maruyama in Omote-shoin: prachtige afbeeldingen van tijgers, bloemen, vogels en Chinese sagen.