Maand: mei 2016

Vandaag lieten we Hiroshima achter ons. Letterlijk, want we namen de high-speed boot naar Matsuyama. Eénmaal op de boot ging het inderdaad snel, de tocht naar de haven was tergend langzaam verlopen. Er loopt een tramlijn naar de haven, maar die tram stopt aan elk rood licht, en die blijken zeer kwistig rondgestrooid te zijn in Hiroshima. Het blijft ook telkens erg lang rood, zodat we uiteindelijk bijna een uur deden over 7 km.

Vanmorgen stond een bezoek aan het Mazda museum op het programma. Naast wat leuke oude wagens is vooral de rondleiding bij de assemblageband de moeite waard. Technologische hoogstandjes met lasergestuurde robotten en zelfrijdende karren met onderdelen naast Japanse werkkracht, want er gebeurt nog heel wat manueel op de montageband. We vonden het opvallend dat het niet 1 specifiek model is dat er gemaakt wordt, maar op dezelfde band zagen we achter elkaar zowel een gewone auto, als een coupé en eentje met een open dak. Ik vermoed dat dat is om de eentonigheid van het werk tegen te gaan.

Zondagmorgen namen we de Shinkansen naar Hiroshima. 800 km in 4 uur, het blijft aangenaam, die hogesnelheidstreinen. Obama was hier 2 dagen geleden, en hij heeft het mooie weer meegenomen naar Amerika blijkbaar: de hele dag heeft het geregend. We diepten dus regenjasje en paraplu uit onze bagage en stapten op de “Horishima meipuru-pu” sightseeing bus. Erg handig als je een JR Pass hebt, want dan is die gratis. De chauffeur moet dan wel van elke JR Pass een foto nemen, met zo’n kleine pocketcamera. En vermits we in totaal drie keer op de bus stapten (het is zo’n “hop-on, hop-off” systeem), zijn er dus 6 foto’s van onze passen gemaakt. Alweer bizar.

We stapten eerst af bij de “A-Bomb Dome”, een van de weinige gebouwen waarvan een stuk de atoomaanval heeft overleefd, zij het in erg beschadigde staat.

De Narita Express vanuit de luchthaven vertrok, zoals we verwachtten, stipt op tijd. Een uur later moesten we overstappen op een Shinkansen, de eerste van een hele reeks die we deze reis zullen nemen.

Met een JR Pass mag je op zowat alle JR treinen doorheen het ganse land. Je moet, nog in België, een voucher kopen, die je dan omwisselt. Uiteindelijk krijg je een grote kaart die je telkens moet laten zien als je een trein wil nemen. Absoluut niet praktisch: de kaart is nog groter dan een oud Belgisch rijbewijs en past dus nergens in.

We hadden behoorlijk wat stress vóór het vertrek: er was een spoorstaking aan de gang, waardoor de meeste treinen naar de luchthaven afgeschaft werden. Bovendien waren door de staking heel wat mensen met de auto naar hun werk gekomen, waardoor al in de loop van de namiddag het verkeer begon dicht te slibben. En op de luchthaven van Zaventem heersten nog altijd extra veiligheidsmaatregelen, waardoor het ook onzeker was hoelang de totale check-in zou duren.